Archeon Pax et Bonum

~ 94 ~ Een grote rol voor de muziek ‘Zelf ben ik ook professioneel zangeres en de muziek heeft altijd een grote rol gespeeld in ons leven. Wij zijn als buren samen opgegroeid in Amsterdam, maar later verhuisde Carel naar Maastricht. Daar woonde hij toen ik hem weer tegenkwam. Hij draaide de muziek die ik mooi vond en eigenlijk was het toen snel beklonken. We trouwden en verhuisden naar Kerkrade, waar hij voor het eerst ging dirigeren. Na tien jaar trokken we naar Alphen aan den Rijn, en daar verbond hij zich aan maar liefst vier koren: de gregoriaanse Schola in Langeraar, de Broncantorij in Alphen aan den Rijn en Amice del Canto in Bodegraven. In 2000 kwam daar dan ook het minderbroederskoor Pax et Bonum bij. In die periode was hij vrijwel iedere avond op pad voor een koor, ofwel voor repetities, ofwel voor concerten en grootschalige uitvoeringen. Zelf bleef hij intussen ook nog zingen, bijvoorbeeld bij de Nederlandse Opera in Amsterdam en samen met mij bij het Nederlands Vocaal Ensemble.’ Uitdagend repertoire ‘Het was Carels drijfveer om de leden iets bij te brengen over het gregoriaans; om de betekenis te duiden en om hun te leren hoe het gezongen moest worden. Samen met broeder Bert verdiepte hij zich in een uitdagend repertoire. Met ons gezin bezochten we het klooster van Montserrat, waar Carel het Llibre Vermell wilde inzien. En hij bestudeerde bijvoorbeeld ook de Moosburger Graduale, een verzameling van middeleeuwse kinderliedjes en meerstemmige, gregoriaanse zang. Een en ander leidde tot de opname van een eerste cd in 2002 (‘Pax et Bonum’) en een tweede in 2014 (‘O Sapientiae’).’