Archeon Pax et Bonum

Hij zal het zelf nooit zeggen en daarom doen wij het voor hem: broeder Bert is een drijvende kracht achter Pax et Bonum. Als één van de eerste Archeotolken is hij vanaf het prille begin betrokken bij het park en bij de vereniging. Sinds 1994 is hij alle zondagen in het park te vinden, en geregeld nog veel vaker. Werk en vrijwilligerswerk in Archeon raakten met elkaar vervlochten en die tomeloze inzet wist hij ook nog te combineren met een loopbaan in de verslavingszorg. Wat drijft deze broeder van het eerste uur? Zingend door de straten Het begon allemaal met een advertentie in de krant. ‘Gevraagd: monnik met groene vingers.’ Belangstellend ging Bert naar de sollicitatiedag. ‘Ik moest een voorwerp meenemen waarover ik wilde vertellen, we deden rollenspellen en we mochten kiezen uit houthakken, brood bakken of spinnen. Het was de leukste sollicitatie die ik ooit had meegemaakt, en ik werd erg enthousiast van de combinatie van vertellen en met je lijf bezig zijn. Ik herinner me nog goed dat we bij de opening van het park onze intocht maakten door de straten van Alphen, psalmen zingend op gregoriaansewijze. Daar ligt de kiemvan wat later uitgroeide tot Pax et Bonum: niet alleen een koor, maar een echte kloostergemeenschap waarin we gestalte proberen te geven aan het leven van de minderbroeders rondom 1350. Ik ervaar het als een rijkdom dat ik daarvan deel uitmaak, vanwege de verbinding en de gesprekken die we door alle fases van ons bestaan zijn blijven voeren.’ ‘Het is een rijkdom om dit kloosterleven met elkaar gestalte te geven’