Archeon Pax et Bonum

Groot compliment ‘Ik was één van de eerste broeders die niet voor het zingen kwamen, omdat ik dat talent simpelweg niet heb. Toen een broeder tijdens de Winterfair uitviel wegens ziekte, mocht ik weliswaar invallen, maar dan alleen als ik zou playbacken. Bij officiële optredens houd ik me op de achtergrond en maak ik me nuttig met alle coördinerende taken daaromheen. In het klooster vind ik het leuk om bezoekers letterlijk over de drempel te krijgen. Ik geef achtergrondinformatie over de broeders en over hun gregoriaanse gezangen. Soms vragen mensen dan of ik echt een broeder ben, en dat beschouw ik als een groot compliment. We proberen het leven van toen voor te leven, maar daarin zijn we gewoon onszelf. Het is fijn dat je bezoekers daarmee een goed gevoel en een leuke dag kunt geven.’ De geschiedenis herhaalt zich ‘Na al die jaren vind ik het nog steeds leuk om het verleden te laten zien en daarover te vertellen. Er komen vaak mooie gesprekken uit voort. Zelf vind ik het heel bijzonder dat de geschiedenis zich zo vaak herhaalt. Wat wij ervaren als ‘nieuw’, is in het verleden al eerder gebeurd. Neem zo’n uitbraak van corona; je kunt zo een parallel trekken met de Spaanse griep in 1919 of de pestepidemieën in de middeleeuwen, inclusief de bijbehorende complottheorieën en de discussies over de juiste remedie. Ik vind alle historie interessant, maar mede onder invloed van mijn werk voor Archeon, ben ik me gaan specialiseren in Europa en de middeleeuwen. Alleen: hoe meer je je specialiseert, hoe meer je het gevoel krijgt dat er nog heel veel te weten valt. Er gebeurt simpelweg te veel in de wereld.’ En nog even over de geschiedenis die zich steeds weer herhaalt: onlangs heeft Gerards dochter, inmiddels een vrouw van dertig jaar, zich weer aangemeld als vrijwilliger. Gerard lacht: ‘Je kunt wel willen stoppen, maar dan blijft het toch kriebelen. Waar vind je nou zo’n park, waar je de ruimte wordt geboden om je eigen interesses uit te diepen?’