Archeon Pax et Bonum

~ 11 ~ Het tij keert wanneer Keizer Constantijn in 312, onder de vlag van het christelijke monogram XP, een belangrijke overwinning behaalt. Hij geeft daarna het christendom alle ruimte. Het sluit aan bij zijn streven naar eenheid in zijn rijk. In 391, onder keizer Theodosius, wordt het christendom zelfs uitgeroepen tot staatsgodsdienst. 2.1 Einde van het Romeinse Rijk Aan de macht van de Romeinen komt een eind tijdens de grote volksverhuizing in 358 n.Chr. De Franken komen het Romeinse gebied tussen het huidige Breda en Antwerpen binnen. De Romeinse keizer neemt hen als bondgenoot in zijn rijk op. Wanneer Theodosius in 395 na Christus overlijdt laat hij zijn ene zoon het westelijke deel van het rijk na en zijn andere zoon het oostelijke deel. Het rijk zal hierna nooit meer worden herenigd. Het oostelijke, Griekstalige deel wordt het Oost-Romeinse Rijk met Constantinopel als hoofdstad. De Romeinen in het westen trekken zich langzaamaan terug. De Franken profiteren van het machtsvacuüm dat ontstaat en stichten in 440 een officieel koninkrijk met als centrum Doornik. De laatste keizer, Romulus Augustulus wordt in 476 afgezet. Er komt zo echt een einde aan het West- Romeinse Rijk. Voor de Franken is dit de kans om hun rijk verder uit te breiden tot aan de Loire in Frankrijk. De Frankische koning Clovis, getrouwd met de katholieke Bourgondische prinses Clothilde, laat zich met 3000 Frankische krijgers in Reims dopen. In 507 verplaatst Clovis het machtscentrum van Doornik naar Parijs. Bij zijn overlijden in 511 hebben de Franken zeggenschap over bijna de volledige provincie Gallië, die voortaan Frankrijk heet. De nieuwe Frankische machthebbers zijn een kleine bovenlaag en de meerderheid van de bevolking bestaat uit autochtone Romeinse of geromaniseerde onderdanen. Het bestuur en de elite nemen de (Latijnse) taal van hun onderdanen en ook veel Romeinse instellingen en gebruiken over. De ontwikkelingen in het Noord-Afrikaanse deel van het Romeinse Rijk worden in de zevende eeuw grotendeels bepaald door de opkomst van de islam en de uitbreiding van het Arabische Rijk dat erin slaagt bijna het gehele Byzantijnse Rijk en het Perzische Rijk te veroveren. De bevolking van het Perzische Rijk bekeert zich tot de islam maar laat zich niet vergaand arabiseren. De meeste volkeren van dit gebied zijn ook nu nog zijdelings aan de Arabieren verwant. In de achtste eeuw komt, door veroveringen van de Arabieren, de internationale handel rond de Middellandse zee aanvankelijk stil te liggen en trekt hij rond het jaar 1000 weer aan. Er ontstaat intensieve handel tussen Italië, Frankrijk, Vlaanderen en Engeland. Als gevolg van de kruistochten bloeit ook de handel met het Oosten weer op. De steden in Italië komen zo tot grote bloei (Venetië, Genua, Padua). Dit leidt tot meer productie, meer bevolking, maar ook tot meer sociale verschillen. De burgerij komt op en de rijken gaan zich gedragen als edelen.