Archeon Pax et Bonum

~ 114 ~ Verhalenverteller ‘Als verhalenverteller verdiep je je niet alleen in de geschiedenis; je moet je ook kunnen verplaatsen in de achtergrond van de toehoorder. Moslims spreken bijvoorbeeld niet van kerken, maar van gebedshuizen. Zo’n woordkeuze is dus belangrijk, omdat ik dan met mijn verhaal over de katholieke minderbroeders kan aansluiten bij de gebedsgetijden die zij ook kennen uit hun eigen cultuur. Zo zoek ik steeds naar invalshoeken om de aandacht vast te houden, en het gebeurt me zelden dat ik daar niet in slaag. Het grappige is: als broeder Nicolaas durf ik ook meer. Zodra ik de pij aantrek, loop ik anders en spreek ik mensen anders aan. Dat gaat vanzelf. De gezangen, de kaarsen en de bijzondere sfeer in het klooster roepen ook bij bezoekers iets op. En kind nam me ooit zomaar in vertrouwen dat zijn vriendje was doodgegaan, en daarover ontspon zich een mooi, rustig gesprek. Ook als we zingen zie je vaak een meditatieve sfeer ontstaan, maar een ander gaat er spontaan van giechelen of gekke bekken trekken. Linksom of rechtsom: het doet dus iets met je.’ Jubileumboek ‘ToenikindiensttradalsArcheotolkwerdmegevraagd wat ik nog meer kon, wat ik verder aan ambachtelijke vaardigheden kon inbrengen. Mijn antwoord: eigenlijk kan ik niks, behalve schrijven. Daarom heb ik me erop toegelegd om dit jubileumboek te schrijven, zodat we aan iedereen kunnen laten zien en lezen wat we doen. In juli vieren we ons jubileumfeest en tegen die tijd ben ik ook met pensioen. Dan hoop ik hier nog vaker te zijn. In Gravendam stap ik even in een andere wereld, en dat is er een waarin ik graag vertoef.’